Bedehuset på Haugen stod ferdig i 1989. Det avløyste det gamle bedehuset, eit skulehus som Haugen indremisjonsforeining kjøpte av Eid kommune og tok i bruk som bedehus i 1917. I 1995 kjøpte kommunen tilbake det gamle, og tok det i bruk til skulemuseum.
Sørdalen ved Hellevik har kopar i fjellet som til sine tider har vore drivverdig, og frå midten av 1700-talet til byrjinga av 1900-talet var det periodevis gruvedrift her.
"Ketil Flatnev var sogning." Det var overskrifta i eit stykke i Høyanger Folkeblad 8. desember 1956. Den historiekunnige balestrendingen Anders Skåsheim konkluderte på eit ordskifte som hadde vore - om kvar vikingkongen Kjetil Flatnev høyrde heime, i Sogn eller i Romsdal.
Føleidsstøylen ligg i skoglia aust for tuna ca. 395 m o.h. Den er støl for Føleide, gard nr. 52 i Gloppen. I sørvestre enden, med berre eit gjerde som skil, ligg Ryestøylen, som høyrer til garden Rye (gard nr. 51). På 1870-talet vart det oppført ei stølsstove med plass til 8 budeier i 4 senger. Slik var det fram til 1930-åra då kvar bygde sitt eige sel på slåttekvia.
I bakkane ovanfor butikken i Osen i Feios står det ei gamal stove som vert kalla Astridstova. I denne stova har det budd folk som vart kalla strandsitjarar.
I 1974 feira Island 1100-årsjubileum for det første landnàmet. År 874 vert rekna som året då Ingolv Arnarson frå Rivedal i Sunnfjord busette seg på Island. Eitt av jubileumstiltaka stod ein gjeng norske nordlandsbåt-entusiastar for. Dei segla frå Rivedal til Reykjavik i to fembøringar - i kjølvatnet til Ingolv Arnarson. Høvedsmannen på den eine båten, Arne J. Rødsand, har skrive artikkel om ekspedisjonen til Kulturhistoriske Leksikon.
Kunstmålar Bernt Tunold, fødd i Selje 25. februar 1877, død i Bergen 23. januar 1946, vert rekna som ein av dei store kunstmålarane på Vestlandet. I 1951 vart det avduka minnestein over han i Selje.
På Ulvedal står ei gamal vetestove på sin opphavlege stad. Vetestovene og vetane høyrde til eit gamalt system for varsling i ufredstid. Ordet vete vart seinare avløyst av varde. Ein vete var eit reisverk av tømmer som dei sette eld på. Elden varsla andre vetar og grendene i kring. Systemet var sist nytta i ufredsåra 1807-1814.
Andreas Mathias Anderssen (1849-1943) jobba i løpet av karrieren som fotograf i både Hordaland, Sogn og Fjordane og Møre og Romsdal. I fotoregistrene er Anderssen registrert som å komme frå Bergen, men Andreas Mathias var gardbrukarson frå Salt i Selje.
Mardalsvårstøylen ligg ca. 445 m o.h og dermed 200 m lågare enn sommarstølen (Mardalsstøylen, sjå eigen artikkel). Vårstøylen vart brukt nokre veker vår og haust, av gardane Mardal (gnr 3) og Elvebakk (gnr 4). Dei fleste husa er enno oppeståande og rimeleg vedlikehaldne.
I samband med at Den Trondhjemske Postvei vart etablert i 1780-åra, vart det også behov for skysskifte. Langeland var ein av desse mange skysstasjonane.
"Bysten gjengir noe av både den mildhet og sterke tro og vilje som preget presten og mennesket Walnum". Det skreiv Olav Bjørnstad i 1933 om minnesmerket over Jacob Rostrup Suur Walnum på grava hans i Oslo. Walnum sitt namn er framom alt knytta til Den norske omstreifermisjon.
Hornindal er ei bygd der folkemusikken og dansen har vore halde i levande tradisjon fram til vår tid. Bygda merkjer seg og ut ved at det i speletradisjonen og har vore mange kvinner som har spela fele.
I 1980 testamentert advokat Christian Bekker garden Haugland til Sogn og Fjordane Røde kors. Ei mengd arkivmateriale og fotografi følgde òg med. Dei fleste fotografia er utan opplysningar. Somme er det likevel råd å "plassera" ved å bruka andre hjelperåder. Eit bilete av ein flaggpryda båt til kai med mykje folk på land, er eit godt eksempel.
- Han var ein legende som folk hugsar enno. Det var Gudrun Vigdal sine ord hausten 2007 om smeden Erik Øvrebø. Han var fødd i 1873 på Øvrebø i Gaupne, gjekk i smedlære på Kyrkjebø og byrja i 1890-åra som smed i Marifjøra. Etter kvart vart han heitande Fjøresmeden. Erik Øvrebø dreiv smia si i Marifjøra i nærare 60 år! Ein del av føremålet med dette stykket er å visa at fleire slag kjelder kan fortelja noko om Smeden i Marifjøra, Erik Øvrebø.