I juni 1759 fekk "Grimmeliens Kobberværk" kongeleg privilegium til å drive gruvedrift innanfor ein radius på om lag 20 kilometer. Dette omfatta også Sørdalen i Fjaler. I tre periodar fram til 1920, kring 50 år til saman, var det her aktiv gruvedrift med utvinning av koparmalm. På det meste utgjorde gruvesamfunnet meir enn 100 menneske, den største konsentrerte busetnaden i Askvoll på denne tida.
Frå kaien i Svanøybukt går ein grusveg austover til Nordneset. Ved siste huset held vegen fram som sti eller traktorveg. Ei rusta jernstang står i vegkanten, og eit skilt med varslet: FARLIGE GRUVEÅPNINGER. Terrenget er tilvakse med furu. I området gøymer det seg spor etter gruvedrift i eldre tid.
Sørdalen ved Hellevik har kopar i fjellet som til sine tider har vore drivverdig, og frå midten av 1700-talet til byrjinga av 1900-talet var det periodevis gruvedrift her.
Råstoffet til talkmølla i Framfjorden fann ein i bygda, og på Le og Dale har det vore stor gruvedrift. Gruvedrifta er det slutt på fordi førekomstane tok slutt.
Inne i Lustrafjorden ligg Kinsedalen. Den har fått namnet sitt etter elva Kinsa, eller kanskje det er omvendt. Ei frodig vik med smågardar i liene og på nesa. Bratt og ulendt er der, men frukta trivst utruleg godt i skredjorda og det milde klimaet, medan frodige beite i lier og fjell til alle tider har gjeve grunnlag for drift med småfe.
"Meget lovende" står å lesa i ei bergensavis 4. august 1885 om sølvfunn på garden Gjerde i Leikanger. Det hadde vore forsøksdrift og dei hadde sendt inn prøver til universitetet i hovudstaden. Men meir blei det ikkje. Det einaste jordfaste sporet etter gruvedrift ved Henjaelva er ei attgrodd og ikkje lett tilgjengeleg hole ved Lakshøl, ein halv kilometers veg frå sjøen.
Ved austenden av Seltuftvatnet, vel 800 mo.h., har folk gjennom lang tid funne jernslagg og brende leirstykke på stranda. Men det var fyrst etter arkeologiske granskingar i 1980-åra ein fekk forklåring på kva dette var. Slaggklumpane og den brende leira kjem frå nokre låge haugar på grusterrassen ved stranda og høyrer til eit førhistorisk jernvinneanlegg. Det var i drift for bortimot 2000 år sidan og er eitt av dei eldste i landet.
I Kleberskaret, i tidlegare felles utmark på gardane Sandnes og Sellevoll i Hyllestad, har det vorte hogge ut mykje notastein (søkkestein) til kystbygdene i området.
I Smilla i Hyllestad vart det rundt 1890 og frametter til byrjinga av siste verdskrig produsert murkalk og gjødselkalk. Ein av produsentane i kalkbrenneriet i Smilla var Erik Grant Lea.
Ein junidag i 1700 var to årdalsbønder på reinsdyrjakt i fjellet mellom Seimsdalen og Fardalen. Oppe på Grøndalsfjellet, godt 1500 m o.h, la dei merke til noko stein som skilde seg ut frå steinen elles i fjellet. Dei hadde funne koparerts. Dette funnet vart opptakten til koparverket i Årdal. Med nokre avbrot var det gruvedrift i bygda fram til 1767.