Fyrste perioden
Oppstarten av gruvedrifta i Grimelia kom i ein allmenn oppgangsperiode for denne næringa. Det er kjent at Det Nordenfjeldske Bergamt var på synfaring i området kring 1750, og dei første malmfunna kan ha blitt gjorde då. Ein av medeigarane i gruva var kjøpmann Wilhelm Teting frå Bergen, som vart verksstyrar. Så langt ute ved kysten var det ikkje lett tilgang på trekol til malmsmeltinga. Dette førte til at smeltehytta i 1761 vart lagt til Halbrend i Førde, noko som innebar kostbar transport. Mangel på fagfolk i gruvedrifta, strid med bøndene om betaling for malmtransporten, og indre stridar mellom eigarane, førte til avvikling i 1776.
Andre perioden
Ny drift kom i gang i 1854, der konsul Ludvig Konow i Bergen var ein av interessentane. Seinare kom andre interesser inn, representerte av bergmeister A. Ellefsen. Han hadde kontrollmynde, og ved å engasjere seg i sjølve drifta, kom han i ei dobbeltrolle då Grimeliens Kopperværk vart skipa i 1862.
Det vart oppført smeltehytte og arbeidarbustader. Fleire gardsbruk vart kjøpte. Verket heldt skule og butikk for dei tilsette. Det kom fleire arbeidarar frå Røros. Truleg kom talet på tilsette opp i 50 mann midt i 1860-åra, og folketalet i gruvesamfunnet opp i 115. Men høge kapitalkostnader, driftskostnader og låge koparprisar førte til at verket gjekk konkurs i 1883.
Tredje perioden
I 1904 var gruva seld på nytt. Denne gongen til ein svensk konsul, og det vart sett i gang prøvedrift fram til 1906. Første verdskrigen førte til høge prisar på metall. Frå 1916 og utover dreiv A/S Christiania Minekompani uttak av malm med opptil 17 mann i arbeid. Drifta vart avvikla i 1920.
Gruvedrift i Sørdalen
I Sørdalen ved Hellevik i Fjaler var det periodevis gruvedrift nokolunde parallelt med drifta i Grimelia. Koparverket i Grimelia hadde òg rett til å drive i Sørdalen. Då dette verket kom i vanskar, vart drifta i Sørdalen teken over av bøkkarmeister Reinertsen og bergmannen Gasmann i 1773. Sørdalsvatnet vart oppdemt og ein masomn vart bygd nede ved sjøen. Men i 1780 måtte drifta stoggast.
Frå 1864 til 1886 tok det britiske selskapet The Norwegian Titanic Iron Company ut malm frå Sørdalen. Malmen vart frakta til England, og smelta der. Også i perioden 1907-09 dreiv eit engelsk selskap på same viset. Noko av denne malmen vart liggjande att, og nytta av tyskarane under siste krig.
