Basarar og innsamling

Det starta med basarar og innsamlingar. Den første var ei eldre dame som gav 10 kroner til føremålet. Men 1920-åra var ei dårleg tid med lite midlar, og dei makta ikkje få i gang noko føre krigen. I 1953 kom det nye folk i styret, og arbeidet vart teke opp på nytt. Sokneprest Hjalmar Tjelta rådde dei til å satse på eit bedehuskapell, ei såkalla arbeidskyrkje. Det ville tene folket betre. Då kunne dei ha både gudsteneste, bryllaup, barnedåp, konfirmasjon og gravferd i eige hus. Dette vart det fort semje om, og etter desse retningslinjene vart det arbeidd.

Plassering

Etter mange diskusjonar om plassering, vart huset til slutt bygt på Espeset. Det vart lånt 40 000 kroner, i tillegg til innsamla midlar. I pengar kom huset på kring 60 000 kroner. Byggmeister var Kristoffer Stenbakk. Elles vart det utført svært mykje dugnadsarbeid, både med tomta, og med sjølve huset. Det første styret for bedehuskapellet var Johan A. Espeseth, Aslaug Hovland, Anders Hovland, Borghild Flølo Æsøy og Samson Vallestad.
I 1962 vart det påbygt mot nord, blant anna med større gang og garderobe. Askrova bedehuskapell fekk seks gudstenester for året, i tillegg til andre kyrkjelege handlingar.

Høgtideleg vigsling

Vigslingsdagen var ei storhending. Det var godt ver og folk kom til frå heile øya og distriktet og øyane ikring. Huset var stappa til siste benk og ståplass, og enno var det dei som ikkje kom inn. Fleire prestar var til stades, i tillegg til biskop Indrebø. Det var Hjalmar Tjelta, Salamon Steinhovden, Einar Tuvin og Steinar Ihle. Sistnemnde sat ved orgelet. Mangeårig klokkar i Florø, Olav Fagerheim, las inngongsbøna og leia songen. Det var også dåp den dagen, og dåpsbarnet var Magne Espeseth, ein av sønene til Liv og Sverre Espeseth.