Hovudveg Førde-Naustdal
I 1855 reiste Jacob Rotnes krav i Førde kommunestyre om rideveg mellom Førde og Naustdal gjennom Rotnesurda og Bunkåsen. Men etter kvart kom kommunen til at det var trong for køyreveg for å nå fram til isfri hamn. Om vintrane hende det ofte at meinis hindra dampskipet å ta seg inn til Førde. I 1889 oppmoda kommunestyret fylket om å medverka til at det vart bygd veg langs fjorden. Fylkestinget stilte seg positivt. I 1893 bad oppsitjarane i Naustdal ordføraren om å venda seg til styresmaktene for å få veg mellom Førde og Naustdal stukken og kalkulert under tilvising til Fylkestinget sin uttale i 1889.
Avslag om veg
I 1898 melde vegsjefen at anlegget Førde-Naustdal ikkje var oppført i vegbudsjettet, og at vegen heller ikkje var tilrådd å bli teken opp i nær framtid. Opphavleg var kravet frå oppsitjarane i Naustdal at vegen skulle førast fram også til Helle, 11 km mot Vevring. Kommunestyret i Naustdal vedtok ei fråsegn som peikte på at årsaka til dette nok låg i at Fylkestinget sin vegkomité stort sett var sett saman av ordførarar frå Sogn og Nordfjord.
Usemje om veglina
Anlegget kom inn i vegplanen i 1906, men før anleggsarbeidet starta opp, var det usemje om linevalet. Vegstyresmaktene og Førde kommune gjekk inn for veg langs fjorden, men bønder i Naustdal ville ha vegen over Rotenes-Åsedalen og Grimset. Dei viste til at veglina langs fjorden var rasfarleg og det nesten ikkje budde folk langs sjøen.
Knappe løyvingar seinka arbeidet
I februar 1911 byrja anleggsarbeidet langs fjorden, men først i 1937 vart vegen offisielt opna. Anlegget omfatta strekninga frå Førde kyrkje til Naustdal skulehus. Seinare kom strekninga frå Langebrua til kyrkja og vegen ut til Naustdal dampskipskai. Årsaka til at vegarbeidet tok så lang tid var dei knappe løyvingane. Nedgangstidene i 1920-åra påverka framdrifta av anlegget. I 1929 søkte Førde og Naustdal om naudsarbeidsmidlar til anlegget. Sjølv om pengane kom, var det arbeid til få personar og berre i kortare periodar.
Opning etter 25 års arbeid
Opningsdagen var ein merkedag for Førde og Naustdal. Dagen kom, i følgje avisa Firda, med vakre haustfargar og godver. Ved Langebrua i Førde var det alt tidleg på dagen mykje folk og mange bilar. Mange fann vegen ut til Klopstad der vegopninga skulle skje. I spissen for bilkortesjen køyrde ein flaggpryda bil med fylkesmann Hans Seip og vegsjef Alf Torp. Anleggsarbeidet hadde teke 25 år. Siste året fekk anlegget ekstraløyvingar på 76 000 kroner. Det medførte at dei kunne dobla arbeidsstyrken og få raskare framdrift. I 1936 var om lag 60 mann i arbeid.
Ein del av vegen Førde-Florø
Dei 15 kilometrane mellom Førde og Naustdal var ein del av vegsambandet Førde-Florø. Målet var å knyta kysten og dei indre bygdene saman. Alt i 1920-åra var det påbyrja veg mellom Florø og Brandsøy, men små løyvingar gjorde at arbeidet gjekk seint. Lite visste dei på opningsdagen, at det skulle gå nær ti år før vegen heilt ut til Florø stod ferdig.
