Planar om ein bygdeveg til Ålfoten
I vegplanen av 1906 vart det ikkje sett opp veg frå Svelgen, korkje nordover eller sørover. Dette trass i at ein hevda at utbygginga av Svelgenvassdraget ville gi arbeid til 500 mann med ein sinkproduksjon på 30 000 tonn årleg. Gamle Bremanger kommune var eit typisk bonde- og fiskarsamfunn, der båten var hovudkommunikasjonen og Kalvåg var kommunesenteret. Men Svelgen vaks i folketal, og industrien kom. Det førte til at kommunen i 1919 ønskte; "rimelige veiforbindelser i Bremangerpollen og bygning av hovedvei fra Aalfoten til Svælgen med fortsættelse til Kjelkenes, .."
I vegtrafikkplanen av 1906 vart ikkje vegen sett opp. Dette trass i at ein hevda at utbyggjinga av Svelgenvassdraget ville gi arbeid til 500 mann og ein sinkproduksjon på 30 000 tonn i året. Bremanger var eit bonde- og fiskarsamfunn, der båten var hovudkommunikasjonen. Svelgen hadde då rundt 350 innbyggjarar, men det var Kalvåg som var kommunesenter.
Kraftkrevjande industri
Oppbyggjinga av industrien i Svelgen på gardane Rise og Sande byrja rundt 1914 med skipinga av A/S Bremanger Kraftselskab. Dei fyrste åra produserte smelteverket sink, men etter den første verdskrigen gjekk etterspurnaden etter sink kraftig ned. I 1928 byrja selskapet med rujernproduksjon. Namnet var no Bremanger Rujernsverk. Den andre verdskrig sette ein stoppar for framgangen. Først etter 1955 byrja ei rivande utvikling for A/S Bremanger Smelteverk, avdeling under Christiania Spigerverk, med ny kapital og nye eigarar.
Veg mellom Svelgen og Florø
Då anleggstida byrja, var det få vegar i og rundt Svelgen. All transport til og frå staden gjekk med båt. Det skulle gå over 40 år før vegutbyggjinga starta for alvor. I 1960 vart vegen mellom Svelgen og Kjelkenes opna. I 1964 vart Svelgen kommunesenter. Då var veganlegget Kjelkenes-Haukå (ca 25 km) under arbeid. Den 4. oktober 1965 opna ferjesambandet Haukå-Bjørnset, og Svelgen fekk vegsamband med omverda. Riksveg 614 gav samband til Florø og Førde.
To tunnelar
Strekninga Haukå-Myklebust var ferdig i midten av 1960-åra. Strekninga på 12,6 km hadde to tunnelar; Haukåtunnelen på 140 m og Magnildskartunnelen på 2875 m. Tunneldrifta gjennom Magnhildskaret byrja i 1959, og vart avslutta i 1966. Den var då den lengste tunnelen i fylket, tett følgt av Lotetunnelen på 2857 m.
Til streik for bru
Vegsamband med bru over Norddalsfjorden var alt føreslege i 1940, men i 1957 gjekk politikarane i staden inn for ferjesamband mellom Haukå og Bjørnset. Det gjekk så langt at 700 menneske i Svelgen og Norddalsfjorden gjekk til streik i 1980 for eit ferjefritt samband. Fylkestinget prioriterte Norddalsfjordbrua framfor Dalsfjordbrua i vegplanen for perioden 1978-81, men Stortinget var ikkje samd. Først i neste vegplan kom Norddalsfjordbrua med.
Norddalsfjordbrua
Ferjefritt samband sørover kom i 1987, med opninga av Norddalsfjordbrua. Det nye sambandet gav 3000 menneske frå fastlands-Bremanger og Norddalsfjorden ferjefritt samband med omverda. Ei viktig årsak til satsing på vegutbyggjing og ferjefritt samband, var den sterke økonomiske veksten i industrien. Framover 1970-åra hadde smelteverket ei eventyrleg utvikling. Det var over 500 fast tilsette på verket, og i 1980 hadde Svelgen 1500 innbyggjarar.
Ferjesamband nordover: Stårheim-Isane
I 1920 låg det føre søknad frå Bremanger heradsstyre om veg mellom Svelgen og Aalfoten. Søknaden førde ikkje fram. Vegarbeidet på nordsida kom i gang først på 1960-talet. I 1971 var det gjennomslag i den 1733 m lange Viktunnelen mellom Isane og Ålfoten, og hausten 1972 vart vegen Svelgen-Isane opna for trafikk. Med denne vegen og ferjesambandet Isane-Stårheim fekk Svelgen samband med riksveg 15 vestover til Måløy og ut or fylket austover.
