Frå 1726
Det var i 1726 at det vart ekserserplass i Vik, då Wigske Compagnie vart oppretta. Den fyrste ekserserplassen var på Vikøyri, på garden Sæbø sin grunn. Ekserserplassen låg der som det heiter Lusabakken (der S-laget ligg). På dette området sto og eit telthus som vart selt på auksjon i 1924. Huset vart då rive.
Telthuset sto på Sjøtun, offisergarden i Vik, også kalla Oberstgarden, eller på dialekt Ovestegarden. Her budde Fasting-slekta, og seinare den fyrste fastbuande bataljonssjefen i Vik, oberstløytnant Christen Christensen (1826-1900). Han var ugift, og garden var selt til andre.
Viks militære stordomstid
Det var i 1874 at Viksmoen vart ekserserplass for Sogns Bataljoner. Tidlegare øvingsstad var Lærdal. Desse 24 åra frå 1874 til 1898 vart Viks militære stordomstid. Det var liv og røre i Vik den tida øvingane fann stad. Det var ikkje brakker i Vik, og soldatane var innhyste privat. 10 øre dagen fekk ein for å hysa ein soldat, og dette var kjærkomen inntekt for mange.
Handelsmennene og dei som leigde bort jord til Viksmoen tente og godt. Nokre bygde hus for å leiga dei bort til offiserane. Offiserane sette sitt preg på bygda på mange måtar, fleire av dei vart med i styre og stell. Men moralsk sett var ikkje Viksmoen av det beste for bygda. Kvart år kom det 800-900 soldatar til bygda, og så mange soldatar i ei lita bygd var ikkje berre av det gode. Nokre jenter sat att med eit uekte barn der faren var skriven som "ungkarl, soldat".
Slutt i Vik i 1898
Våren 1899 føregjekk sjølve flyttinga. Noko utstyr vart frakta over fjellet, men det meste gjekk med dampen til Bergen og vidare med tog til Voss. Mange bønder i Vik fekk arbeid med hest og kjerre og frakta utstyret ned på bryggja i Vik, og tente seg nokre kroner.
Det hadde vore hard kamp for å hindra nedlegging av Viksmoen. Anfin Refsdal frå Vik som då sat på Stortinget, arbeidde iherdig mot nedlegging. Men dei betra kommunikasjonane til Voss og det store området på Bømoen gjorde utslaget. I Vik låg moen sør for kyrkja, med åkrar og marker rundt, og dermed lite høve til utviding.
