I Fresvik har tjørebrenning vore ei viktig attåtnæring, i bygda finst det spor etter ca. 40 tjørehjellar.
Den sundrivne Solund-kysten har ein rikdom av pollar, bukter og vikar veleigna til østersdyrking. Frå gammalt voks østersen fritt i "ostrepøylene", men overfangst med fare for utrydding sette fart i kultiveringsarbeidet.
Å hauste både frå sjø og land var heilt nødvendig for å leve opp i øysamfunnet lengst vest. Kronene kom nok raskare med fisket, men det var også det som oftast slo feil.
I 1949 byrja eit samarbeid mellom Noreg og Island om skogreising. Ei gruppe frå Troms reiste til Island og planta skog i to veker. Seinare utveksla dei to landa skogplantarar kvart tredje år. I 1961 var Torleiv Førland og Agnar Thingnes frå Vevring med. Førti år seinare reiste dei til Island for å sjå plantefeltet sitt.
Arbeidet med å samla høy til vinterforing, slåtten eller slåttonna, har til alle tider vore ein viktig del av gardsarbeidet. Måten å ta vare på gras har variert etter naturtilhøva og endra seg med tida. Medan turking lenge var einerådande, er den vanlegaste måten no å leggja i silo eller å pressa saman i rundballar. Ein artikkel i Bergens Tidende sommaren 1935 gjev ei god oppsummering av fleire sider av slått og høyberging i 1935.
Om somrane vert kjea til påsett sette ut på beite for seg sjølve langs fjorden. Eigarar må vitja dei regelmessig for tilsyn og for at dei skal vera tamme og ikkje forsvinna på fjellet. Dei vert etter kvart svært spreke av livet ute i dei bratte liene, men det hender ein sjeldan gong at dei går seg skårfaste. Då må me ut og berga dei. Det skjedde den 22. juli 2007.
